Papieren tijger

Een oude Citroën DS cirkelt op de boulevard périphérique om het nachtelijke Parijs. Aan het stuur zit Martin, naast hem de dochter van zijn overleden vriend Dertien. Marie wil weten wie die vader was, die ze nooit heeft gekend. En Martin vertelt. Zijn verhaal neemt ons mee naar Indochina, waar zijn vader in 1948 om het leven kwam, en naar het Parijs van de jaren zeventig, toen hij en Dertien actief waren bij een maoïstische studentenbeweging. Met humor en ironie kijkt hij terug naar hun complotten en mislukte acties, hun naïviteit en zelfverlaging. Toch wil Martin zijn verleden niet verloochenen. Want hij en zijn kameraden geloofden in helden, ze droomden van revolutie en een betere wereld. Daarom zet hij zich af tegen het cynisme van de moderne maatschappij, haar cultus van individu, reclame en geld. Voortdurend ook daagt hij Marie uit, plaagt haar met haar onwetendheid op het vlak van politiek, geschiedenis en literatuur. Maar zij is nog jong, ze heeft nog alle tijd van de wereld om te leren.